Αντίο Ronnie...

Η είδηση για τον θάνατο του Ronnie James Dio μεταδόθηκε ταχύτατα μέσα από τα κανάλια του διαδικτύου... Στο ανάγνωσμα της, στους περισσότερους έρχεται εκείνος ο στιγμιαίος κόμπος στο λαιμό, ίσως και ένα βιαστικό σχόλιο με το τυπικό "RIP" και προοράμε παρακάτω... Ναι θα την δούμε την είδηση και στις εφημερίδες, στα περιοδικά και στην τηλεόραση και θα αναγκαστούμε να απαντήσουμε στην ερώτηση "μα ποιος ήταν ο Ronnie James Dio;"....

Εδώ ώρα έχω μείνει να κοιτάζω την οθόνη γεμάτος απορία... Ναι απορία. Προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τι έχει συμβεί... Και κάνω ερωτήσεις στον εαυτό μου: "μα είναι αλήθεια;"... Νιώθω δάκρυα να κυλούν στα μάτια μου και δεν ντρέπομαι να το γράψω... Μάλλον δεν ανήκω σε αυτούς που θα το προσπεράσουν εύκολα ίσως γιατί ο κόσμος μου χτυπήθηκε άσχημα με αυτό... Επάνω στην σαστιμάρα προσπαθώ να απαντήσω στην ερώτηση "ποιος ήταν ο Ronnie James Dio;"...

Όχι μην ανησυχείτε δεν είμαι εδώ για να σας κάνω φροντιστήριο. Αν έχετε φτάσει ως εδώ σίγουρα γνωρίζεται ότι ο Ronnie James Dio υπήρξε ο τραγουδιστής της χρυσής εποχής των Rainbow, τραγούδησε στα κορυφαία άλμπουμ των Black Sabbath, σφράγισε το πάνθεον του Heavy Metal με τα άλμπουμ της προσωπικής του μπάντας (Dio) και μας χάρισε λίγο ακόμα από το μαύρο, μυστήριο φως του με τους Heaven And Hell...

Ίσως η ερώτηση "Ποιος ήταν ο Ronnie James Dio;" να πρέπει να πάρει προσωπική χροιά και να γίνει "ποιος ήταν ο Ronnie James Dio για τον καθένα από εμάς;".

Είμαι σίγουρος αγαπητέ αναγνώστη πως το πρώτο πράγμα που θα συμβεί στην απόπειρα απάντησης μιας τέτοιας ερώτησης είναι το σκάσιμο ενός χαμόγελου στα χείλη σου ακόμα και τούτη την ώρα. Θα χαμογελάσεις γιατί γνωρίζεις όπως γνωρίζω και εγώ που γράφω αυτές τις γραμμές τα θεία δώρα που απλόχερα μας χάρισε η φωνή αυτού του ανθρώπου.

Στιγμιαία χαμογελάω και εγώ... γιατί ξέρω πως η μουσική είναι ακόμα εδώ και θα παραμείνει για πάντα. Ακριβώς όμως αυτή η ριμάδα η μουσική είναι που μας δένει τόσο πολύ με κάποια πρόσωπα, κάποιους ανθρώπους και έτσι η απώλεια γίνεται δυσβάστακτη, επίπονη και μεγάλη. Είναι η απώλεια ενός ανθρώπου που μίλησε στις καρδιές μας...

Πόση μπορεί να είναι η απώλεια όταν φεύγει ο άνθρωπος ο οποίος μου χάρισε την ποιο έντονη συναυλιακή στιγμή της ζωής μου; Όταν με τα χέρια ψηλά ΕΚΛΑΙΓΑ από έκσταση βλέποντας τον να παίζει τον ΟΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ με τίτλο StarGazer; Ήταν πολύ πρόσφατα όταν με το χαμόγελο στα χείλη έλεγα γεμάτος έπαρση σε έναν φίλο ακούγοντας το για πολλοστή φορά: "Λοιπόν μεγάλε, αυτό είναι το καλύτερο κομμάτι ΟΛΩΝ των εποχών"....

Πως μπορώ να μην θρηνήσω για το χαμό του ανθρώπου που η φωνή του μου έφερε εκείνο το γνώριμο σε πολλούς στιγμιαίο σοκ στην πρώτη ακρόαση του Children Of The Sea; Εκείνη η μικρή σαστιμάρα που έρχεται κάθε μα κάθε φορά που το ακούω για να μου θυμίσει την μαγεία της πρώτης ακρόασης;

Ναι έχω μελαγχολήσει και ξεσπάσει και εγώ με το Do Not Talk To Strangers... Έχω αναδυθεί από τις στάχτες μου με το Rainbow In The Dark... και ξανά... και ξανά... και ξανά.... Έχω ιδρώσει σε πίστες με το Holy Diver.. Όπως και όλοι εσείς....
Για αυτό το χτύπημα είναι πολύ μεγάλο αδέλφια....

Υπάρχουν τα απλά τραγούδια και τα τραγούδια που σημαδεύουν μια ολόκληρη ζωή... Όλοι έχουμε μουσικούς και φωνές που αγαπάμε μα υπάρχουν οι φωνές που μας δίνουν τα ΣΤΑΝΤΑΡΝΤΣ τις ΒΑΣΕΙΣ και μας γαλουχούν με την μουσική και τα τραγούδια τους όχι μονάχα σε σχέση με την μουσική που θα ακούσουμε μα και σε πολλά άλλα πράγματα.

Ο Dio και ο Midnight μου έμαθαν το μελωδικό και λυρικό ατσάλι, το έβαλαν βαθιά μέσα στην καρδιά μου, μου έδωσαν το ΦΩΣ, ακόμα ψάχνω έναν τρόπο να τους το ξεπληρώσω....

Ναι σωστά μαντεύεις... είναι τα τραγούδια που στοιχειώνουν και σημαδεύουν τις στιγμές, όμορφες και άσχημες και τις κάνουν αναμνήσεις και είναι οι αναμνήσεις που συνθέτουν καρέ καρέ την ταινία της ζωής όλων μας. Πολλές από τις δικές μου στιγμές είναι γεμάτες με την φωνή του Ronnie... Με αποτέλεσμα να τον νιώθω πολύ περισσότερο σαν κάποιον πολύ κοντινό μου παρά σαν ένα μυθικό Rock Star... όταν κάποιος δικός σου πεθαίνει τι κάνεις λοιπόν;

Κρατώ ακόμα το τσιγάρο στα 2 δάχτυλα μου και σκέφτομαι πόσο κρίμα είναι που όλοι οι μεγάλοι φεύγουν... Φυσιογνωμίες της μουσικής που αποτέλεσαν φωτεινά παραδείγματα προς μίμηση με το ταλέντο τους και την γενικότερη στάση τους. Μουσικοί που στα δικά μου μικρά χρόνια (όχι και πολύ μακριά) έδειξαν το δρόμο. Πόσο λείπουν μορφές όπως τον Dio σήμερα και πόσο κρίμα είναι που τα σημερινά πρότυπα είναι στεγνά σκουπίδια...

Το κείμενο είναι συναισθηματικά φορτισμένο και γραμμένο από έναν άνθρωπο που ΒΙΩΝΕΙ την μουσική. Είναι πέρα για πέρα αντίθετο με τα κυνικά, ταχύτατα και χωρίς συναίσθημα δεδομένα το διαδικτύου. Ένιωσα όμως την ανάγκη να το μοιραστώ κυρίως επειδή θέλω μέσα από τα βάθη της καρδίας μου να πω ένα ΜΕΓΑΛΟ και ειλικρινές ευχαριστώ στον Ronnie.

Σε ευχαριστώ για όλα Ronnie, αν δεν ήσουν εσύ πολλά θα ήταν αλλιώς. Ξέρουμε πλέον. Είσαι αθάνατος και θα είσαι ΑΚΟΜΑ ποιο κοντά μας με κάθε σου τραγούδι από εδώ και πέρα. Θα κρατήσουμε την φλόγα αναμμένη, τη φλόγα που εσύ μας χάρισες απλόχερα. Θα τραγουδάμε μαζί σου δυνατά, όχι με την φωνή μα με την καρδιά...

Μέχρι να ανταμώσουμε...

Chris "CountRaven"